ชายาผู้อาภัพของท่านอ๋องผู้โง่เขลา

ข้ากลายเป็นชายาผู้อาภัพ เมื่อสามีมาพบข้าอยู่ร่วมเตียงกับบุรุษอื่น ซ้ำร้ายยังถูกตามฆ่า มือสังหารคือคนของสามี ไฉนท่านว่าจะปล่อยข้าไป แล้วเหตุใด องครักษ์ข้างกายท่านถึงต้องการชีวิตข้า…

มันผู้ใดที่เป็นผู้บงการข้าจะขอคิดบัญชีแค้นนี้ด้วยตัวเอง…

"เจ้าช่างกล้านัก ที่บุกเข้ามาทำร้าย 'คนของข้าถึงในตำหนักนี้ ' "

หวงลี่ผิงกระอักเลือดออกมาหนึ่งคำ นางรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งทรวงอก หญิงสาวยกมือขึ้นกุมอกเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด นางเงยหน้าขึ้นมาก็พบเข้ากับดวงหน้าของบุรุษ ผู้ที่นางมิคิดว่าเขาจะกล้าลงมือกับตนได้

"ศิษย์พี่…!!!"

"อย่าเรียกข้าด้วยสรรพนามเช่นนั้นอีก"

สายตาของเขาที่ทอดมองมาที่นางเต็มไปด้วยความดูแคลน กลิ่นคาวเลือดที่อบอวลอยู่ในลำคอ ทำให้นางรู้สึกขมฝาดอย่างน่าประหลาด เพียงแค่ได้สบสายตานั้น เมื่อคิดว่าจะเอ่ยถ้อยคำบางประโยคออกไปก็ได้กลืนมันลงไปเสีย หลังจากที่ได้เห็นว่าเกาลี่ฉีเดินเข้าไปประคองหูยวี่ถิงด้วยสายตาที่อ่อนโยนยิ่ง

หวงลี่ผิงแทบอยากจะ หัวเราะออกมาเสียเดี๋ยวนั้นนางได้แต่คิดในใจ หญิงสาวหลับตาลง เพื่อไม่ให้ผู้ใดเห็นความเจ็บปวดของนางผ่านดวงตา

วาสนาของข้าและท่านคงต้องจบลงเพียงเท่านี้แล้ว…